DDD i DDA: co to jest i jakie trudności stają przed nimi
W pewnym mieście zrobiono specjalną atrakcję dla dorosłych – olbrzymi dom, w którym wszystkie przedmioty były kilka razy większe niż w rzeczywistości. Dzięki temu, dorośli mogli popatrzeć na świat z perspektywy dziecka. Zaczęli się też zachowywać jak dzieci, które potrzebowały pomocy w korzystaniu z przedmiotów codziennego użytku. Wracali do normy wtedy, gdy opuścili olbrzymi dom. DDD i DDA – może spotkaliście się z tym skrótem. Co to jest? To Dorosłe Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych oraz Dorosłe Dzieci Alkoholików. Duzi ludzie, którzy, nie z własnej winy, wciąż działają jak niedojrzałe dzieci.
DDD i DDD to nie jest choroba!
Jak stwierdza Jerzy Mellibruda, DDD i DDA nie oznacza choroby! To nie jest zaburzenie, ale stwierdzenia pewnego faktu. Dana dorosła osoba wychowała się w rodzinie, w której była jakaś dysfunkcja lub alkohol. Z tego powodu, dorosłe osoby myślą, działają i funkcjonują w tym świecie w dość specyficzny sposób.
Kim jest Dorosłe Dziecko z rodziny Dysfunkcyjnej?
Jest to osoba dorosła, która ma swoje życie, pracę, często rodzinę. Funkcjonuje w tym świecie, ma swoje pasje i zainteresowania, ale…
Jest w niej coś z dziecka, które nie działa w sposób dojrzały, powtarza nieprawidłowe schematy działania, gdyż nie opuściła swojego domu rodzinnego, w którym są…
Dysfunkcje. Wynikają one z problemów rodziców: uzależnień, bardzo często alkoholu, zranień i powodują, że rodzina nie funkcjonuje poprawnie.
Chcę dowiedzieć się więcej o rodzinie dysfunkcyjnej!
DDA – to dorosłe dziecko z rodziny, w której główną dysfunkcją jest alkohol.
Jak rozpoznać DDD lub DDA?
DDD i DDA mają duże problemy w własnymi emocjami. Brak zgody na autentycznie wyrażanie emocji, gdy było się dzieckiem, spowodował, że w dorosłym życiu DDD nie ma z nimi kontaktu, nie rozumie ich lub nie potrafi wyrażać. U każdej z osób, może się to przejawiać inaczej: jedni będą nadwrażliwi emocjonalnie i będą odczuwać nieadekwatne do sytuacji uczucia. Inni będą twierdzić, że nie czują nic.
Czytam więcej o emocjach!
W podobnym kontraście prezentuje się nastawienie DDD lub DDA do ludzi wokół. Taka osoba albo twierdzi, że wszyscy ją ignorują, albo, że wszyscy są wobec niej pełni agresji. Także sfera odpowiedzialności jest zachwiana. Jedni w ogóle nie biorą jej na siebie, a inni – biorą aż za dużo.
DDD i DDA można rozpoznać po tym, że działają w skrajnościach. Osoby te charakteryzują się też niskim poczuciem własnej wartości, przez co nieustannie, a często nieświadomie szukają aprobaty.
Skąd biorą się DDD i DDA?
DDD i DDA to osoby, które wychowały się w rodzinach z problemami. Oczywiście nie ma rodzin doskonałych i każda mierzy się z takimi albo innymi problemami. Wynosimy z niej dobro, ale i różne kłopoty i problemy. W rodzinach dysfunkcyjnych lub z problemem alkoholowym tego balastu jest jednak więcej.
W rodzinie dysfunkcyjnej następuje pomieszanie ról. Rodzicie nie robią tego, co powinni, a dzieci często przejmują ich funkcje lub podejmują role, które mają na celu „uratowanie” rodziny.
Niestety, niedojrzałe zachowania dziecka pozostają z DDD i DDA także w dorosłym życiu, mając na nich kolosalny wpływ.
3 zasady DDD
3 zasady DDD lub DDA to sposób na radzenie sobie w świecie, wyniesiony z domu rodzinnego.
Nie czuj – emocje, zwłaszcza te trudne, jak gniew czy smutek, nie są akceptowane w takim domu. Aby nie być karanym za ich okazywanie lepiej ich po prostu nie czuć. Blokowane emocje mają jednak fatalny wpływ na funkcjonowanie człowieka.
Nie ufaj – skoro najbliżsi w rodzinie zawodzą i nie można im zaufać, to tym mniej ktoś obcy. Ta postawa powoduje zamknięcie na innych oraz trudności w budowaniu relacji.
Nie mów – o problemach w rodzinie dysfunkcyjnej się nie mówi. Po pierwsze dlatego, że o problemach w rodzinie dysfunkcyjnej się nie mówi, by zachować fasadę. Skoro zaś nie mówi się w rodzinie to tym mniej na zewnątrz. DDD lub DDA z trudem przyzna się do swojej trudnej sytuacji, by uzyskać pomoc, co tylko potęguje problemy.
Kłopoty w życiu DDD i DDA – jak pomóc?
DDA i DDD wnoszą w swoje dorosłe życie niedojrzałe sposoby funkcjonowania, których nauczyli się w domu. Wpływa to negatywnie na ich życie. Cierpią z powodu:
- Niskiego poczucia własnej wartości,
- Nadmiernego lęku,
- Trudności w przyjmowaniu i dawaniu miłości,
- Kłopotów w budowaniu relacji.
Choć są to dotkliwe problemy i kłopoty, pamiętaj, że każde dziecko może dorosnąć! A „duże dziecko” może wyjść z olbrzymiego domu ze zbyt wielkimi sprzętami i prowadzić zdrowe i radosne życie.
Jak pomóc DDD i DDA? Jest wiele sposobów: grupy wsparcia, terapia grupowa, terapia indywidualna, czy też warsztaty. Wiele zależy od tego, czego potrzebuje dana osoba i jak mocno tkwi w niedojrzałym systemie.
