Czym jest panika?
Panika. Ogromny lęk, który przytłacza Cię, odbiera zdolność racjonalnego myślenia i napełnia poczuciem, że zbliża się Twój koniec. Boisz się jego samego, że dopadnie Cię wśród ludzi, ale nikt Ci nie pomoże. Czy jest na to jakaś rada?
Czym jest lęk paniczny?
Lęk paniczny możemy nazwać inaczej lękiem napadowym lub zespołem paniki. To atak silnego, nagłego i niepohamowanego lęku. Towarzyszy mu poczucie zbliżającej się katastrofy.
Atak paniki często łączy się z agorafobią. Agorafobia to obawa przed przebywaniem w miejscach, z których trudno się wydostać, w których jest dużo ludzi. Powoduje ona duże opory przed wyjściem z domu.
Jakie są objawy lęku panicznego?
Objawy lęku panicznego są dwojakie.
Dotyczące myśli: osoba, która doświadcza ataku pani boi się, że będzie mieć zawał, że się udusi lub zemdleje. Obawia się, że konsekwencją tego będzie jakiś poważny wypadek, jak wpadnięcie pod samochód lub utonięcie.
Objawy somatyczne: pojawiają się duszności, kołatanie serca poczucie słabości. Osoba cierpiąca na atak paniki ma zawroty głowy oraz czuje miękkość w nogach.
Jak często pojawia się atak paniki?
Ataki paniki mogą pojawiać się rzadko: kilka razy do roku, lub nawet kilka razy dziennie. Jako że spada ona na człowieka niespodziewanie i nagle, osoba dotknięta lękiem panicznym czuje brak kontroli nad swoim życiem. Prowadzi to do zamknięcia się w swoich czterech ścianach, unikania nowych miejsc.
Jak leczyć lęk paniczny?
Mimo iż objawy lęku panicznego wyglądają bardzo groźnie, a jego skutki są trudne w codziennym życiu, leczenie jest stosunkowo szybkie i skuteczne. Stosuje się w nim psychoterapię, rzadziej leki.
W nurcie poznawczo-behawioralnym (CBT) pacjent uczy się rozumieć swój lęk i kontrolować go. Śledzi on koło paniki (to błędne koło nakręcające obawy, np. w wyniku aktywnego ruchu serce zaczyna szybciej bić, a osoba czuje strach przed zawałem, to jeszcze potęguje lęk, a co za tym idzie – przyśpiesza bicie serca, co tylko utwierdza w przekonaniu o zbliżającym się zawale). Dzięki tym obserwacjom może on w kontrolowany sposób wchodzić w przestrzenie, z którymi wiąże się lęk i uczyć się nowych sposobów funkcjonowania w nich.