Fobie specyficzne
Zaznacz, które z tych rzeczy powodują, że zaczynasz odczuwać lęk:
- pająki
- psy
- węże
- wysokość
- krew
- zamknięte pomieszczenia…
Jeśli na samą myśl o nich zaczynasz czuć przytłaczający strach, być może cierpisz na fobię specyficzną.
Czym są fobie specyficzne?
Zacznijmy od słowa fobia. Pochodzi od greckiego φόβος (czt. fobos), czyli strach. W psychologii oznacza irracjonalny i nadmierny strach przed jakimś przedmiotem – ożywionym bądź nie – lub sytuacją.
Specyficzna, czyli dotycząca określonego przedmiotu i nazwy. Często ma swoją własną nazwę, która łączy greckie φόβος ze słowem oznaczającym przedmiot strachu.
Jakie fobie specyficzne wyróżniamy?
Jest ich naprawdę wiele. A wśród najbardziej znanych i powszechnych znajdziemy:
- Agorafobia – przed otwartymi przestrzeniami,
- Ailurofobia – przed kotami,
- Akrofobia – wysokości,
- Androfobia – przed mężczyznami,
- Arachnofobia – przed pająkami,
- Emetofobia – przed wymiotami,
- Kynofobia – przed psami,
- Hemofobia – przed krwią,
- Klaustrofobia – przed zamkniętymi przestrzeniami,
- Mizofobia – przez zanieczyszczeniami,
- Nyktofobia – przed nocą, ciemnością,
- Odontofobia –przed dentystą, leczeniem zębów,
- Ofidiofobia – przed wężami,
- Zoofobia (lęk przed zwierzętami).
Jedne z najczęstszy zaburzeń. Zwane prostymi lub izolowanymi. Fobia – irracjonalny, nadmierny strach przed konkretną rzeczą lub wydarzeniami.
Jakie są objawy fobii specyficznej?
Podczas fobii pojawia się silny lęk przed konsekwencjami spotkania przedmiotu, który budzi strach lub wejście w sytuację, której dotyczy fobia. Człowiek, który cierpi na ofidiofobię (strach przed wężami) może się bać pogryzienia, a w konsekwencji śmierci. Człowiek z akrofobią (lęk wysokości) może się obawiać upadku z dużej wysokości i poważnych zranień.
Ludzie unikają zatem lękogennych czynników. Gdy zaś muszą się z nimi zmierzyć odczuwają duży dyskomfort, paraliż, ogromny stres lub doświadczają nawet ataków paniki.
Jak leczyć fobie specyficzne?
Leczenie fobii w nurcie poznawczo-behawioralnym CBT polega na uczeniu się nowego sposobu myślenia poprzez stopniowe oswajanie się z rzeczywistością wzbudzającą lęk.
Za przykład weźmy wspominają wyżej ofidiofobię. Najpierw czytasz o wężach tyle, ile jesteś w stanie znieść. Następnie, gdy już się oswoisz z czytaniem, zaczynasz oglądać grafiki tych zwierząt. Później – zdjęcia. We wciąż kontrolowanym i bezpiecznym środowisku, włączasz filmy z wężem. Następnym krokiem może być wizyta w zoo, a ostatnim – dotknięcie tego beznogiego stworzenia.
Wszystko to dokonuje się powoli, bez przymuszania. Stopniowe przyzwyczajanie się do czynnika lękogennego prowadzi do całkowitej eliminacji fobii społecznej.